Λένε πως "για να αγαπήσεις τους άλλους, θα πρέπει να αγαπήσεις τον εαυτό σου πρώτα."
Όμως τι εννοούν; Να γίνουμε όλοι εγωιστές και να κοιτάμε μόνο τον εαυτό μας και να σταματήσουμε να νοιαζόμαστε για τους άλλους;
Πολλοί το παρερμηνεύουν αυτό.
Ρωτάνε:
- Μα το να αγαπάς τον εαυτό σου περισσότερο απ'τους άλλους δεν είναι εγωισμός;
- Αυτό δεν είναι Ναρκισσισμός;
- Δε μας μάθανε να εξυμνούμε την αυτοθυσία και την προσφορά;
Θα πρέπει να σου γκρεμίσω τον κόσμο. Και όμως, ΟΧΙ, δεν είναι εγωισμός.
Όχι, όχι και πάλι όχι.
Η υγειής αυτο-αγάπη και αυτοσεβασμός, είναι η ΑΠΑΙΤΟΥΜΕΝΗ ανάγκη του πραγματικού αλτρουισμού, και η ΠΡΩΤΗ προϋπόθεση.
Δε μιλάω για κάτι παθολογικό. Όχι "εγώ είμαι και κανένας άλλος". Ούτε "εγώ είμαι καλύτερος από όλους τους άλλους, και όλοι οι άλλοι είναι υποδεέστεροι". Αυτός είναι Ναρκισσιμός.
Αν όντως, όμως, νοιάζεσαι για τους άλλους και θέλεις να του βοηθάς, θα πρέπει να νοιαστείς πρώτα για τον εαυτό σου, ώστε να μπορείς και να προσφέρεις περισσότερα και για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα.
Αν δεν τα'χεις καλά με τον εαυτό σου, όλα σου φταίνε, ενοχλείσαι με το κάθε τι, και όλα σου φαίνονται ψεύτικα και επιτηδευμένα.
Θεωρούμε αυτοθυσία το να αφήνεις τους άλλους να σε πατάνε για να αισθάνονται καλά, ενώ εσύ αισθάνεσαι καταπιεσμένος και παράλληλα νομίζεις ότι κάνεις κάτι καλό.
Όμως ΟΧΙ. Αυτό δεν είναι έξυπνη αυτοθυσία.
Αυτό είναι περιττή, τελείως απερίσκεπτη και κοντόφθαλμη αυτοθυσία.
Γιατί ΔΕΝ γίνεται να συνεχίσει να προσφέρεις έτσι για μεγάλο διάστημα.
Προσφέρεις (φαινομενικά) πολλά τώρα, άμεσα, και στην πορεία απογοητεύεσαι, καταπιέζεσαι, αρχίζεις να γίνεσαι απάνθρωπος, το σιχαίνεσαι και τα παρατάς μιά για πάντα.
- Εγώ του τα προσέφερα όλα, και ο κόσμος είναι αχάριστος!
Θέλει ακόμα παραπάνω!
Έτσι, αν το δεις συνολικά, προσφέρεις ΠΟΛΥ λιγότερα απ'όσα θα μπορούσες να προσφέρεις, αν το έκανες κτήμα σου και μέρος της ζωής σου.
Γι'αυτό θες υγιείς συμπεριφορές, ώστε να περνάς καλά και να σου αρέσουν.
Θες να γίνουν τρόπος ζωής και ταυτότητα για σένα, και όχι απλά κάτι που "το έκανα για κάποιο μικρό διάστημα και το παράτησα, γιατί απογοητεύτηκα".
Με το να αφήνεις τους άλλους να σε πατάνε, όχι μόνο δεν προσφέρεις, αλλά προσπαθείς να πάρεις κιόλας, ασυνείδητα.
- Τι εννοείς;!;! Τι προσπαθώ να πάρω εγώ;
(Εγώ, που γίνομαι χαλί να με πατήσουν!)
Το να το παίζεις "Απόμακρος" ή "Θύμα", είναι και αυτά δύο μορφές "θεάτρου" που μαθαίνουμε να παίζουμε από μικροί, προκειμένου να αποσπάσουμε ενέργεια (υπό τη μορφή προσοχής, αγάπης κλπ) από τους γύρω μας.
Το κάνεις για να πάρεις αγάπη απ'τους άλλους.
Αυτή που δε δίνεις ΕΣΥ στον εαυτό σου.
Αυτό καταστρέφει μέσα σου, τη ζωή σου, και τη ζωή των γύρω σου μακροχρόνια, γιατί αυτό απωθεί τον κόσμο.
Έτσι, πρώτο και σημαντικότερο όλων:
Αγάπα τον εαυτό σου, λες και η ζωή σου εξαρτάται απ'αυτό.
Γιατί έτσι είναι.
Όπως είπαμε και στο προηγούμενο άρθρο, η αγάπη και οι καλές ανθρώπινες σχέσεις είναι η μεγαλύτερη ανάγκη για την ευτυχία μας.
- Όμως πώς το κάνω αυτό; Πώς μπορώ να αγαπήσω τον εαυτό μου;
Μπορείς να το διαβάσεις εδώ: Πώς μπορώ να αγαπήσω περισσότερο τον εαυτό μου;
Διάβασε παραπάνω για τα "Τα Δέκα Συναισθήματα Δύναμης και Ευτυχίας", εδώ.
